zyli dziecko, którym Stanisław Lem w dużej mierze pozostał do końca życia. Manifestowało się to w jego zamiłowaniu do słodyczy, kupowaniu zabawek pozornie przeznaczonych dla syna oraz pewnej wzruszającej naiwności i prostoduszności. Jednak przede wszystkim chodzi tutaj o jego niecierpliwość, energię, dynamiczną osobowość, ciekawość świata, niepohamowany apetyt poznawczy oraz dosyć bezpardonową szczerość i obcesowość, nieuznawanie rygorów społecznych i konwenansów. Tylko dziecko potrafi powiedzieć, że król jest nagi. Jedna z anegdot opisuje pisarza, który wchodząc do gabinetu dyrektora ZAiKS-u (monopolistyczna organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi), zapytał “To za moje pieniądze kupiliście ten dywan?”.